เนื้อหา

วิธีรีซิปพี คือ การประเมินผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมด้วยวิธีรีซิปพี ที่เป็นการนำเอาวิธีการประเมินดัชนีชี้วัดเชิงนิเวศน์ 99 (Eco-indicator 99) และวิธีการประเมินผลกระทบของศูนย์วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยไลเดน (CML-IA, Centre of environmental science of Leiden university impact assessment) มาผสานรวมกัน

โดยการนำเอาจุดเด่นของ "การมุ่งเน้นปัญหา" ของวิธีการประเมินผลกระทบของศูนย์วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยไลเดน ที่จะมีการกำหนดประเภทผลกระทบในระดับขั้นกลาง (Mid-point level) ข้อเสียของการกำหนดประเภทผลกระทบในระดับขั้นกลางนี้ คือ มีการจำแนกนำไปสู่ประเภทผลกระทบที่แตกต่างกันมากมาย ทำให้การสรุปผลกับผลลัพธ์ที่ได้รับมีความซับซ้อน ส่วน "การมุ่งเน้นความเสียหาย" ของวิธีการประเมินดัชนีชี้วัดเชิงนิเวศน์ 99 มีการกำหนดประเภทผลกระทบในระดับขั้นปลาย (End-point) ความไม่แน่นอนของผลลัพธ์ ณ จุดนี้ค่อนข้างต่ำ เนื่องจากมีการจำแนกผลกระทบเพียงสามประเภททำให้การตีความผลลัพธ์ง่ายขึ้น วิธีการรีซิปพีใช้ทั้งสองกลยุทธ์ และมีทั้งประเภทผลกระทบขั้นกลางและผลกระทบขั้นปลาย โดยมีการกำหนดค่าการกำหนดบทบาท (Characterization factor) ในระดับขั้นกลางคูณด้วยการให้น้ำหนักค่าความเสียหาย (Weighting factor) เพื่อให้ได้ค่าผลกระทบขั้นปลาย โดยมีกลุ่มผลกระทบในขั้นกลางอยู่ที่ 18 กลุ่มผลกระทบ ดังแสดงในตารางที่ 3.1

 ตารางที่ 3.1 ผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมขั้นกลาง

ส่วนในกลุ่มผลกระทบขั้นปลายนั้นประกอบด้วย 3 กลุ่มผลกระทบ ดังแสดงในตารางที่ 3.2

 ตารางที่ 3.2 ผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมขั้นปลาย